Kortgeleden deelde we op Instagram dat we leuk, mooi en spannend nieuws hebben! Saanvi krijgt namelijk een broertje. Al een paar maanden groeit er een klein wondertje in mijn buik, iets wat zo bijzonder is om weer te mogen ervaren. Inmiddels ben ik 30 weken zwanger en delen we graag met jullie hoe de afgelopen maanden zijn geweest.
We beseffen ons heel goed dat deze blog voor sommige van jullie erg confronterend kan zijn, daarom een knuffel van ons ❤️
Na het verliezen van onze dochter Saanvi, groeide onze kinderwens eigenlijk alleen maar. Ondanks dat we niet te veel wilde plannen, waren we in augustus blij verrast dat we alweer zo snel in verwachting mochten raken.
De eerste 3 maanden
Naast dat we natuurlijk erg blij waren, was het ook erg spannend. We besloten het eigenlijk direct aan onze ouders te vertellen, zodat we er in ieder geval ook met andere over konden praten. Waar je normaal gesproken contact opneemt met een verloskundigen, moesten we via de huisarts een afspraak maken met het ziekenhuis. Met 5 weken hadden we onze eerste afspraak en ondanks dat we nog weinig konden zien, werd er wel bevestigd dat we in verwachting waren. We hadden verwacht direct een soort plan van aanpak te bespreken, maar eigenlijk stonden we binnen 5 minuten weer buiten. In het ziekenhuis wilde ze namelijk eerst afwachten of de zwangerschap door zou zetten.
Met 7 weken hadden we een nieuwe afspraak en dit keer was er een kloppend hartje te zien! Maar ook dit keer stonden we vrij snel weer buiten met wat vage adviezen. Zo konden we nadenken over een cerclage - dit is een behandeling wanneer de baarmoederhals begint te verkorten en te vroeg opent tijdens een zwangerschap, waardoor een late miskraam of vroeggeboorte ontstaat - of het gewoon afwachten, maar we moesten vooral even ons eigen onderzoek doen op Google. Maar op internet lees je zo veel verschillende ervaringen en ieder zijn verhaal is weer anders... hier waren we best van in de war. Ondanks dat niemand ons een advies kon geven en alles heel onzeker was, stonden we er samen wel heel positief in. Waarschijnlijk hielp het ook wel dat ik me deze zwangerschap als het gaat om gezondheid eigenlijk heel goed voelde en weinig zwangerschapskwaaltjes had.
Met 11 weken hadden we een termijnecho in het ziekenhuis en omdat deze afspraak bij de assistente was, hadden we er niet zo veel van verwacht. Tot onze verbazing was er opeens een plan van aanpak en werd er verteld dat we om de 2 weken een controle zouden krijgen. De assistente schok vervolgens van alle vragen die we aan haar stelde... ze kon onze vragen niet beantwoorden, maar zorgde er wel direct voor dat we nog diezelfde dag werden doorverwezen naar een gynaecoloog met meer ervaring. Ondanks dat we ons verhaal over de vorige zwangerschap weer moesten vertellen, kwam de gynaecoloog direct met een duidelijk advies. Het leek er namelijk sterk op dat mijn baarmoeder tijdens de vorige zwangerschap te zwak is geweest en een cerclage kon de oplossing zijn. Er werd daarom direct een operatie ingepland, rond de 14 weken van mijn zwangerschap. Omdat ik nog nooit ben geopereerd, vond ik het allemaal wel heel spannend, maar het was ook zo fijn dat er eigenlijk meer duidelijkheid was.
Het tweede trimester
Waar de meeste koppels vaak erg opgelucht zijn om in het tweede trimester aan te komen, wisten we dat er nu juist een spannende periode aan zou komen.
Met ongeveer 13 weken kreeg ik een medische echo. Ze kijken hier bijvoorbeeld tot zo ver als mogelijk naar alle organen van de baby en of er afwijkingen te zien zijn. Gelukkig bleek alles in orde te zijn. In diezelfde week kregen we ook nog een controle in het ziekenhuis, ook hier was alles goed. De volgende afspraak zou de operatie worden, alleen dat liep net wat anders dan we hadden verwacht...
Omdat het best een uitgebreid verhaal is en gaat worden, hebben we besloten de rest over een paar dagen met jullie te delen.
Comments